Από το 1768 η Ρωσική Αυτοκρατορία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία πολεμούσαν σκληρά. Οι Ρώσοι είχαν την τύχη να διαθέτουν εκείνη την εποχή στις τάξεις τους μερικούς εξαιρετικούς στρατηγούς. Ένας από αυτούς ήταν και ο Αλέξανδρος Σουβόροφ. Ο Σουβόροφ ήταν πρωτοπόρος για την εποχή του, εμβαπτισμένος στα νάματα στρατηγών όπως ο Μάρλμπορο και ο Ευγένιος της Σαβαϊας και ο Κάρολος ΧΙΙ της Σουηδίας. Για τον Σουβόροφ η ταχύτητα και το επιθετικό πνεύμα ήταν το παν. Για αυτό ήταν οπαδός της ξιφολόγχης και όχι της σφαίρας… Πίστευε δηλαδή ότι η δυναμική έφοδος ήταν που κλόνιζε τον εχθρό και όχι οι ομοβροντίες πυρών με τα ατελή μουσκέτα της εποχής.
Στις 20 Ιουλίου 1774 ο Σοβόροφ βρισκόταν κοντά στο χωριό Kozludzha (νυν Suvorovo) στην σημερινή Βουλγαρία. Διοικούσε μια μικρή στρατιά περίπου 20.000 ανδρών. Αυτή αποτελείτο από το σώμα του Σουβόροφ (περί τους 14.000 άνδρες) και ένα απόσπασμα 5.500 ανδρών του σώματος του στρατηγού Καμένσκι, ενός διαβότητα σκληρού άνδρα. Απέναντί του ο Τούρκος Αμπτνούλ Ρεζά πασάς διέθετε 40.000 πεζούς, ιππείς και πυροβολητές. Ωστόσο το ηθικό των Τούρκων ήταν χαμηλό συνεπεία μιας σειράς ηττών που είχαν υποστεί από τους Ρώσους. Ωστόσο ο Ρεζά πασάς ήταν ένας από τους καλύτερους στρατηγούς των Τούρκων και οι άνδρες του προσέβλεπαν σε αυτόν.
Οι δύο στρατοί δεν είχαν αρχικά επαφή. Έτσι ο Σουβόροφ απέστειλε ανιχνευτές για να εντοπίσουν τους εχθρούς. Οι ελαφροί ιππείς του σύντομα επέστρεψαν αναφέροντάς του ότι η τουρκική στρατιά βρισκόταν κοντά στο ανωτέρω χωριό. Ο Σουβόροφ τότε δεν έχασε καιρό. Επιλέγοντας τους καλύτερους στρατιώτες του, 8.000 τον αριθμό, αποφάσισε να επιτεθεί αμέσως κατά των πενταπλασίων αντιπάλων του. Ως συνήθως, λόγω του φόβου από το πολυάριθμο τουρκικό ιππικό, επέλεξε να τάξει τους πεζούς τους σε σχηματισμούς τετραγώνων. Οι Ρώσοι σχημάτισαν τέσσερα τετράγωνα πεζικού, τα οποία εκ των νώτων υποστήριζαν τμήματα ιππικού, ενώ ανάμεσά τους τάχθηκαν πυροβολαρχίες. Τα ρωσικά τετράγωνα ήταν “ανοιχτού” τύπου, κινητά “οχυρά” που αλληλοκαλύπτονταν με πυρά, απαγορεύοντας σε οτιδήποτε εχθρικό να διεισδύσει ανάμεσά τους.
Με αυτόν τον σχηματισμό οι Ρώσοι εφόρμησαν κινούμενοι με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα, ώστε να μην “σπάσει” ο σχηματισμός τους, με προτεταμένες της ξιφολόγχες. Οι Τούρκοι αμέσως αντεπιτέθηκαν με το ιππικό τους, το οποίο όμως δεν είχε καμία τύχη απέναντι στα ρωσικά τετράγωνα. Την ίδια ώρα το ρωσικό πυροβολικό άρχισε να βάλλει με βολιδοφόρα βλήματα κατά των Τούρκων κομματιάζοντας κυριολεκτικά άνδρες και άλογα. Οι Τούρκοι κλονίστηκαν και όταν το ιππικό τους τράπηκε σε φυγή ο υπόλοιπος στρατός το ακολούθησε, εγκαταλείποντας και τα πυροβόλα του, 29 τον αριθμό. Οι Ρώσοι είχαν κερδίσει περιφανή νίκη με κόστος μόλις 209 νεκρών και τραυματιών έναντι 3.000 απωλειών των αντιπάλων τους. Πέραν των 29 πυροβόλων κυρίευσαν και 107 μπαϊράκια. Η ήττα αυτή έκρινε οριστικά και την τύχη του πολέμου. Περίπου έναν μήνα μετά, στις 21 Ιουλίου, οι Τούρκοι ζήτησαν ειρήνη η οποία επισφραγίστηκε με την περίφημη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζί .
Δημοσίευση σχολίου