ΗΠΑ : Δυσαρέσκεια στο επιτελείο του Τραμπ για την κυβέρνηση Μητσοτάκη – Η συνομιλία με τον Πρωθυπουργό δεν ήταν ανάμεσα στις προτεραιότητες ...
Η ελληνική εξωτερική πολιτική πληρώνει τώρα τις βιαστικές και άκριτες επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καθώς το επιτελείο του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, εκφράζει συγκρατημένη δυσαρέσκεια για την αμφιλεγόμενη στάση της Ελλάδας. Το στενό δέσιμο του Μητσοτάκη με τον "σκληρό πυρήνα" των Δημοκρατικών και οι αδιάκριτες επιλογές στήριξης του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι –ενός ηγέτη που θεωρείται ήδη «τελειωμένος» από τον Trump– οδηγούν την Ελλάδα σε απομόνωση από τους νέους γεωπολιτικούς συσχετισμούς.
Με τον Trump να δείχνει την προτίμησή του σε ηγέτες όπως ο Ούγγρος Viktor Orbán, που επιδεικνύει ανεξαρτησία και διατηρεί ανοιχτή επικοινωνία με τη Μόσχα, η Ελλάδα, παγιδευμένη σε μια φιλοδημοκρατική ευρω-ατλαντική «γραμμή», κινδυνεύει να μείνει στο περιθώριο. Η επιλογή του Μητσοτάκη να παραβλέψει τις πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ και να στοιχηματίσει υπερβολικά στις δημοκρατικές δυνάμεις αποκαλύπτει μια στρατηγική αφέλεια και αδυναμία κατανόησης του νέου γεωπολιτικού σκηνικού.
Απόδειξη της ακατανόητης προσκόλλησής του στους Δημοκρατικούς αποτελεί και το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έστειλε καν παρατηρητή στην προεκλογική εκστρατεία του Trump, όπως συνηθίζεται μεταξύ "αδελφών" κομμάτων. Αντιθέτως, οι στενές σχέσεις με το «περιβάλλον» των Βρυξελλών, της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Πολωνίας, που υποστηρίζουν τον Zelensky, αφήνουν τη χώρα εκτεθειμένη και εντελώς απροετοίμαστη για τις επικείμενες γεωπολιτικές αλλαγές.
Η Ελλάδα αναγνωρίζεται από τις ΗΠΑ ως στρατηγικά σημαντικός σύμμαχος, ωστόσο ο Μητσοτάκης έχει καταφέρει να καταστήσει τη χώρα «δεδομένη» στα μάτια της νέας ηγεσίας, επιδεικνύοντας μια αδιόρθωτη αδυναμία να χειριστεί τις σχέσεις με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, που προετοιμάζεται να διαμορφώσει ένα νέο πλανητικό σκηνικό. Στο σημείο αυτό, τα αποτελέσματα της μονοδιάστατης πολιτικής του Μητσοτάκη γίνονται πλέον εμφανή, με την Ελλάδα να κινδυνεύει να χάσει την ευελιξία της σε μια εποχή ανακατατάξεων και να βρεθεί «εκτός παιχνιδιού».
Αυτή η αποτυχία δεν είναι τυχαία. Είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που επιδεικνύει δουλική αφοσίωση σε προσωρινές τάσεις και ιδεολογίες, αντί για μια συνετή, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που θα εξυπηρετούσε τα εθνικά συμφέροντα. Αντί να διδαχθεί από τις επιλογές ηγετών που επιδεικνύουν στρατηγική ανεξαρτησία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει να στερείται σαφούς κατεύθυνσης, αφήνοντας τη χώρα εκτεθειμένη στις ασταθείς επιδιώξεις της σημερινής ευρωπαϊκής ηγεσίας.
Αν ο Trump προχωρήσει με την αποκατάσταση των σχέσεων με τη Ρωσία και την εξεύρεση λύσης στον πόλεμο στην Ουκρανία, η ελληνική ηγεσία θα βρεθεί αδύναμη να προσαρμοστεί. Ο χρόνος κυλά αντίστροφα, και η ανάγκη μιας σοβαρής επαναξιολόγησης της εξωτερικής πολιτικής είναι πιο επείγουσα από ποτέ.
COMMENTS