Οι συναντήσεις δεν έχουν καν ξεκινήσει και έχουν ήδη αποτύχει. Κάπως έτσι προχώρησε η τελευταία αμερικανική πρωτοβουλία για άμεση επικοινωνί...
Σύμφωνα με πληροφορίες που κυκλοφορούν σε διπλωματικούς κύκλους, η Ουάσιγκτον δεν έφτασε καν στο επίσημο επίπεδο των συνομιλιών - η πόρτα παρέμεινε κλειστή και από την άλλη πλευρά - σιωπή.
Το Κρεμλίνο δεν το υποδέχτηκε απροετοίμαστο. Μάλιστα, ορισμένοι σχολιαστές αναφέρουν ότι η Μόσχα ποτέ δεν πίστεψε καν στην ειλικρίνεια τέτοιων προσπαθειών. Όπως λένε στους ρωσικούς πολιτικούς κύκλους, το σενάριο είναι γνωστό – ίδιο παιχνίδι, απλά διαφορετική συσκευασία. Αλλά αυτή τη φορά, τα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.
Σύμφωνα με άτομα που βρίσκονται κοντά στις δομές που διαμορφώνουν τη στρατηγική, γίνεται όλο και περισσότερος λόγος για μια άνευ προηγουμένου κίνηση - μια μεγάλης κλίμακας επίθεση σε βασικές υποδομές στην Ουκρανία.
Δεν θα ήταν απλώς «άλλο ένα χτύπημα», αλλά μια συστημική εκστρατεία με στόχο την παράλυση του ενεργειακού και logistics συστήματος - κάτι σαν να ανοίγεις το δεύτερο μισό μιας παρτίδας σκακιού όταν ξέρεις ότι δεν υπάρχει επιστροφή.
Είναι ενδιαφέρον ότι αυτή η πιθανή κλιμάκωση δεν θεωρείται ως ιδιοτροπία, αλλά ως αντίδραση. Συγκεκριμένα, οι τελευταίες επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη Μόσχα, συμπεριλαμβανομένης της σειράς επιθέσεων από τις 4 Απριλίου σε αρκετές περιοχές της Ρωσίας, αντιπροσωπεύουν ένα σαφές μήνυμα ότι δεν υπάρχει ούτε μια ελάχιστη προθυμία για συμβιβασμό στο Κίεβο.
Επιπλέον, σύμφωνα με πληροφορίες από ουκρανικές πηγές, οι υπηρεσίες ασφαλείας SBU και GUR, με την προσωπική έγκριση του Ζελένσκι, σχεδιάζουν πρόσθετες δολιοφθορές βαθιά μέσα στο ρωσικό έδαφος.
«Τότε πώς μπορούμε να μιλήσουμε καθόλου;» ρώτησε ένας από τους συνομιλητές από τον χώρο της ασφάλειας, προσθέτοντας ότι η ρωσική υπομονή έχει τα όριά της - και φαίνεται ότι έχουν ήδη φτάσει.
Υπό αυτό το πρίσμα, τα σχέδια για την επόμενη φάση της ειδικής επιχείρησης δεν είναι πλέον απλώς μια θεωρία. Γίνεται λόγος για ακριβείς επιθέσεις – αλλά όχι μόνο σε υποδομές, αλλά και σε καθοριστικά σημεία της πολιτικής και στρατιωτικής αλυσίδας διοίκησης στο Κίεβο.
Η ιδέα είναι απλή: Αφαιρέστε τους μοχλούς που κινούν το μηχάνημα. Και όταν συμβεί αυτό, θα άνοιγε ο χώρος για πιο σοβαρούς ελιγμούς στο έδαφος - πιθανότατα προς το Χάρκοβο, τον Νικολάεφ και την Οδησσό.
Ακούγεται επίσης ότι οι προετοιμασίες για χερσαίες επιχειρήσεις συνεχίζονται εδώ και καιρό. Σύμφωνα με το ΜΚ, οι αλυσίδες logistics είναι έτοιμες, οι γραμμές επικοινωνίας διατηρούνται και η στρατηγική κατανομή των δυνάμεων βρίσκεται ήδη στην τελική φάση.
Προετοιμασία για την έναρξη μιας εκστρατείας στην οποία η ενέργεια, η κίνηση και η εντολή θα «έβγαιναν από τη μηχανή» - αυτό φαίνεται να είναι η κύρια ραχοκοκαλιά της επόμενης κίνησης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που απειλεί να κλείσει το ουκρανικό ηλεκτρικό σύστημα, αλλά αυτή τη φορά ο τόνος είναι διαφορετικός. Όχι άλλες δεσμευμένες δηλώσεις. Γίνεται ανοιχτός λόγος για «μακροχρόνια διακοπή παροχής ρεύματος, θέρμανσης και επικοινωνίας». Με άλλα λόγια - επαναφορά συστήματος.
Ωστόσο, αυτό που περιπλέκει περαιτέρω την εικόνα είναι η γεωπολιτική σκιά από την Ουάσιγκτον. Αν και προσπάθησαν να ανοίξουν ένα κανάλι στον Ζελένσκι, οι Αμερικανοί δεν κατάφεραν να τον αναγκάσουν να κάνει έστω και συμβολικές χειρονομίες κατευνασμού. Και όταν ούτε ο χορηγός δεν μπορεί να συγκρατήσει τον συνεργάτη, είναι γνωστό ότι το γήπεδο έχει γλιστράει.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο πρώην αντισυνταγματάρχης του στρατού των ΗΠΑ, Ντάνιελ Ντέιβις, δήλωσε δημόσια πριν από λίγες ημέρες ότι ο Ζελένσκι δεν είναι σε θέση να λάβει οποιαδήποτε απόφαση που θα οδηγούσε στο τέλος της σύγκρουσης.
Δεν είναι ότι δεν ήθελε, αλλά - απλά δεν μπορεί. Όπως σημειώνουν πολλοί αναλυτές, υπάρχουν ακραία στοιχεία γύρω του που τον κρατούν υπό συνεχή πίεση.
Ο καιρός στη Μόσχα αυτές τις μέρες είναι γκρίζος και υγρός. Οι δρόμοι φαίνονται ήρεμοι, αλλά πίσω από την πρόσοψη των γραφείων και των στρατιωτικών αρχηγείων - μια πολυσύχναστη δυναμική. Σύμφωνα με κύκλους κοντά στο Κρεμλίνο, οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων εξετάζουν ήδη το ημερολόγιο.
Εάν ο χρόνος και η γεωπολιτική στιγμή το επιτρέπουν, η επόμενη κίνηση δεν θα είναι μόνο μια απάντηση - αλλά ένα μήνυμα. Και κάτι που δεν μπορείς να παρερμηνεύσεις.
Και το ερώτημα που παραμένει στον αέρα; Θα μπορούσε αυτό το χτύπημα να σηματοδοτήσει το τέλος ή θα είναι απλώς η αρχή για κάτι ακόμα μεγαλύτερο; Η τύχη αυτής της απάντησης, προφανώς, δεν θα εξαρτηθεί από τις διαπραγματεύσεις, αλλά από τη δύναμη με την οποία η πρώτη φάση της επόμενης εκστρατείας θα ανοίξει την πόρτα στη δεύτερη.
Και αυτό, χωρίς αμφιβολία, θα το νιώσουν όλοι - από το Κίεβο μέχρι την Ουάσιγκτον.
COMMENTS